Μεσσηνιακός Γ.Σ.1888-Σπαρτιατικός Γ.Σ.-Τρείς αιώνες κοινή πορεία

 ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΣ Γ.Σ.1888-ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΟΣ Γ.Σ.-ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ

Αναμφίβολα πρόκειται για δύο από τα παλαιότερα Σωματεία στην Ελλάδα, τα οποία «μετρούν αιώνες και όχι χρόνια ζωής», όπως εύστοχα έγραψε ο ιστοριοδίφης –δημοσιογράφος Ηλίας Μπιτσάνης αναφερόμενος στον Μεσσηνιακό. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής τους και από τότε που συστάθηκαν και επίσημα με καταστατικό, δεν έπαυσαν να δραστηριοποιούνται και να συμμετέχουν σε κοινούς αγώνες.

Το δημοσίευμα της εφημερίδας «Ακρόπολις» Αθηνών την 28 Νοεμβρίου 1887 αποδεικνύει ξεκάθαρα πως το γυμναστικό ενδιαφέρον στην Καλαμάτα και στην Σπάρτη άρχισε την ίδια περίοδο. Οι άνθρωποι οι οποίοι, λίγα χρόνια αργότερα, λειτούργησαν επίσημα και με καταστατικό τον Μεσσηνιακό στην Καλαμάτα και τον Σπαρτιατικό στη Σπάρτη, ήταν αυτοί οι οποίοι «πήραν το μήνυμα» από την Κεντρική Διοίκηση, και άρχισαν την λειτουργία, έστω και υποτυπώδη, Αθλητικών Συλλόγων. Και τα δύο σωματεία λειτούργησαν με Καταστατικό στα τέλη του 1895.

Έγραφε μεταξύ άλλων η «Ακρόπολις» : «ΟΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ. Κατά το παρελθόν έτος προσφιλές ζήτημα, περί το οποίον μετά ζήλου και ενδιαφέροντος ησχολήθη ο τόπος, υπήρξε το περί συστάσεως γυμναστικών συλλόγων εις τα κυριώτερα κέντρα όλου του κράτους. Εξεδόθησαν επανειλειμμέναι εγκύκλιοι περί της χρησιμότητος αυτών, εξετυπώθησαν εν ιδίοις βιβλίοις μακραί οδηγίαι περί του καταρτισμού των και δι’ άρθρων και φυλλαδίων κατεδείχθη εναργώς η μεγάλη ωφέλεια της συγκροτήσεως και λειτουργίας των τοιούτων σωματείων. Το ευχάριστον ήτο ότι τα πρώτα βήματα δεν υπήρξαν άστοχα. Εις τινας πόλεις ευρέθησαν τινες, οίτινες εξετίμησαν την εξ Αθηνών επίκλησιν και μετά πάσης προθυμίας επραγματοποίησαν αυτήν. Ο πρώτος σύλλογος κατηρτίσθη εν τη πρωτευούση υπό σπουδαστών του πολυτεχνείου, ευθύς δε μετά τας αρχαιρεσίας αυτού τα μέλη του ήρξαντο ασκούμενα και ουδέν άλλο υπελείπετο ή η ελπίς ότι το σωματείον τούτο, το οποίον προηδρεύετο υπ’ ανδρών εκ των αρμοδιωτέρων και ήτο προωρισμένον όπως καταστή πρότυπον και δια τους άλλους εν τω κράτει συγκροσθησομένους συλλόγους, θα ευδοκίμει καθ’ ολοκληρίαν, γινόμενον πολυμελέστατον και ανενδότως χωρούν εις την εφαρμογήν του κανονισμού του. Παρασύλλογος συνέστη εν Πειραιεί υπό αρίστους επίσης οιωνούς. Μετ’ ολίγον ο αντίκτυπος ηκούσθη εν Σπάρτη. Κατ’ απομίμησιν του Αθηναϊκού ιδρύθη και εκεί σύλλογος, ζωηράν δε αίσθησιν είχε προξενήσει τότε η προθυμία, μεθ΄ ής έσπευσαν εις τον καταρτισμόν αυτού οι νέοι Σπαρτιάται. Η αρχή, ως βλέπετε, ήτο πολύ παρήγορος και ενθαρρυντική. Και εις άλλας τινάς πόλεις ιδρύθησαν μετ’ ολίγον όμοια σωματεία και είχεν σχηματισθή πεποίθησις ότι το ωφελιμώτατον τούτο μέτρον θα εγενικεύετο καθ’ όλας τας πόλεις και τας κωμοπόλεις του κράτους...».

Για τον Μεσσηνιακό Γ.Σ. αποδεικνύεται εκ των γεγονότων πως από το 1888 λειτούργησε και εκπαίδευσε αθλητές οι οποίοι πήραν μέρος στους προκριματικούς για την πρόκριση καλαματιανών στους Α’ Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα. Οι νέοι που βρέθηκαν τον Φεβρουάριο του 1896 να αμιλλώνται στο πεδίο της Φραγκόλιμνας, προκειμένου να επιλεγούν οι εκπρόσωποι της Καλαμάτας στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας ένα μήνα αργότερα, υπήρξαν αυτοί οι οποίοι γυμνάστηκαν με υποτυπώδεις συνθήκες, τις οποίες είχαν πρωτόγονα οργανώσει  οι φιλότιμοι πρωτοπόροι άνθρωποι που απάρτισαν το μετέπειτα συμβούλιο του Μεσσηνιακού και οι οποίοι υπήρξαν η μαγιά για την το 1895 επίσημη λειτουργία του, βασιζόμενοι στη εποπτεία του «ρέκτου κ. Ν. Καρακλή, Γυμναστού…». Οι πιονιέροι καλαματιανοί αθλητές ήταν αυτοί που είχαν παρακινηθεί να γυμναστούν από την ομάδα Παραγόντων «γενιά του 1890», σαν τους Π. Σταμπολτζή, Π. Στρούμπο (Δαφνών), Γ. Ρεμπουτζάκο, Π. Σάλμα και Ν. Προβελέγγιο,  η οποία με το ενδιαφέρον της καθόρισε το αθλητικό μέλλον της Καλαμάτας. Θα ήταν εντελώς αφύσικο να εμφανιστούν το 1896 αθλητές και να συναγωνιστούν σε προκριματικούς αγώνες σε Ολυμπιακά αθλήματα, χωρίς μια στοιχειώδη προετοιμασία και χωρίς αθλητική παιδεία.

Για τον Σπαρτιατικό Γ.Σ. δεν υπάρχει κάποια αναφορά λειτουργίας του την περίοδο 1887-1895. Μια καταπληκτική έκδοση του γειτονικού Σωματείου με τίτλο «Σπαρτιατικός Γυμναστικός Σύλλογος 1895-2020», μας προσφέρει ιστορικές πληροφορίες για την λειτουργία του, μέσα από αρχεία που συλλέχθηκαν μεθοδικά. Φαίνεται, πως ενώ ξεκίνησε μια πρωτοβουλία ιδρύσεως ενός αθλητικού συλλόγου το 1887, στην πορεία ο ενθουσιασμός εξασθένισε και έφθασε το 1895 όπου δραστήριοι ευπατρίδαι Σπαρτιάται κινήθηκαν μεθοδικά και με πάθος.

 

                   Αθλητές και Μέλη του Σπαρτιατικού Γ.Σ. Από το βιβλίο «Σπαρτιατικός Γυμναστικός Σύλλογος 1895-2020»

Στο παρακάτω κείμενο θα καταγραφούν οι παράλληλοι βίοι των δύο ιστορικών Μοραϊτικων Σωματείων, λαμβάνοντας δεδομένο πως ξεκίνησαν από το 1887.

             ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΔΡΥΣΗ

1.      Η επίσημη σύσταση του Μεσσηνιακού οριοθετείται από δημοσίευμα της καλαματιανής εφημερίδος «ΝΙΚΗ» η οποία σε δημοσίευμά της την 13/3/1894 έγραφε «Μελετάται η σύστασις «Γυμναστικού Συλλόγου». Είθε!, Είθε!, Είθε!». Η σύσταση έγινε πράξη και την 1 Νοεμβρίου 1895 ανακοινώθηκε επίσημα η λειτουργία του Γυμναστηρίου. Το Καταστατικό του Μεσσηνιακού εστάλη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 23/12/1895 και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 4/13.1.1896. Ο Μεσσηνιακός πήρε μέρος στις διεργασίες για την ίδρυση του ΣΕΓΑΣ το 1897 και αποτελεί ένα από τα 28 ιδρυτικά Μέλη του και από τα ελάχιστα που συνεχίζουν να δρουν μέχρι σήμερα.

Στον Σπαρτιατικό όλα ξεκίνησαν μια Κυριακή του Οκτωβρίου 1895, στο νεόδμητο Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελίστριας, μετά την Θεία Λειτουργία, με την ιστορική ομιλία του νέου Γυμνασιάρχη Σπάρτης Γεωργίου Μπουκουβάλα, ο οποίος «μιλώντας από άμβωνος κατευθείαν στην ψυχή των Σπαρτιατών, παρουσίασε την σπουδαία θέση που κατείχε η Αρχαία Σπάρτη στην ιστορία του αθλητισμού και της μουσικής, τονίζοντας ακόμη ότι ήταν ιστορικά ανεπίτρεπτο, η πόλη αυτή που ταύτισε το όνομά της με την έννοια της σωματικής άσκησης και ρώμης των νέων, να υστερεί στον αθλητισμό και την μουσική και κατέληξε προτρέποντας τους Σπαρτιάτες να βοηθήσουν στην ίδρυση ενός Συλλόγου, που θα είχε ως σκοπό του την ανάπτυξη του αθλητισμού σε μελλοντικό Γυμναστήριο αλλά και τη μουσική και κατ’ επέκταση αισθητική καλλιέργεια των αθλουμένων, με παράλληλη, στον ίδιο χώρο, λειτουργία Σχολής Φιλαρμονικής. Πρότεινε μάλιστα το όνομα του Συλλόγου να είναι «Σπαρτιατικός Γυμναστικός και Μουσικός Σύλλογος. Αμέσως μετά την ενθουσιώδη ομιλία του Γυμνασιάρχη, σχηματίστηκε μία επιτροπή που διεξήγαγε έρανο και με τα χρήματα του οποίου ιδρύθηκε ο Σπαρτιατικός Γ.Σ. στις 5 Νοεμβρίου 1895…». Το πρώτο καταστατικό του Σπαρτιατικού το 1896 υιοθέτησε ως έμβλημά τους τους Διόσκουρους, αδελφούς της Ωραίας Ελένης.

 ΕΜΒΛΗΜΑΤΑ

2.     

Τους Διόσκουρους, το έμβλημα του Σπαρτιατικού Γ.Σ.,  σύμφωνα με τον μύθο, έφερε στη ζωή η Λήδα, από την ένωσή της με τον Δία, η οποία γέννησε δύο αβγά στην Πέφνο (νησάκι μπροστά από το σημερινό χωριό Άγιος Δημήτριος δυτικής Μάνης). Από το πρώτο γεννήθηκαν η Ελένη και η Κλυταιμνήστρα, ενώ από το δεύτερο δύο δίδυμα αγόρια, οι Διόσκουροι, ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης. Οι Σπαρτιάτες τους είχαν σε περίοπτη θέση όσον αφορά τη λατρεία. Επίσης, όταν βαδίζανε να συναντήσουν τον εχθρό τραγουδούσαν έναν παιάνα προς τιμή των Διοσκούρων. 

Τον Δαϊκλή, το έμβλημα του Μεσσηνιακού Γ.Σ., τον συναντάμε ως τον τρίτο Μεσσήνιο Ολυμπιονίκη που κατέκτησε πρώτη νίκη, ο οποίος στα  28 του χρόνια το 752 π.Χ., στους τότε Ολυμπιακούς Αγώνες της 7ης Ολυμπιάδας, μόλις 24 χρόνια από την μέτρησή τους. Ένα αγώνισμα γινόταν τότε «το Στάδιον», δηλαδή 192 πόδια, δηλαδή ένα σημερινό 200άρι περίπου. Ο Δαϊκλής υπήρξε ο πρώτος πρωτεύσας αθλητής που τιμήθηκε με τον Κότινο-στεφάνι αγριελιάς-. «…Τεσσάρων δε έτι ολυμπιάδων τελεσθεισών μετ’ εκείνην, καθ’ ήν Κόροιβος ενίκησεν, εύλογον εθεωρήθη επί της έκτης να ερωτηθή ο εν Δελφοίς Θεός περί της στέψεως των νικητών, και κελεύσαντος αυτού, εστεφανώθη πρώτος εν τη εβδόμη ολυμπιάδι ο Μεσσήνιος Δαϊκλής, και ο αγών εγένετο ήδη αδιαλείπτως στεφανίτης….».

 ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

3.      «ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΥ ΓΥΜΝ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ. Λίαν ευχαρίστως πληροφορούμεθα ότι ο Μεσσηνιακός  κατάρτισε τμήμα Μουσικόν, εξ ερασιτεχνών αποτελούμενον, του οποίου αι εργασίαι, υπό την επίβλεψιν του διδασκάλου της Φιλαρμονικής κ. Γ. Γιαννούλη, κατά παράκλησιν ευγενώς προσφερθέντος να διδάξη, άρχονται την προσεχή Δευτέραν 26 τρέχοντος εις το προς τον άνω σκοπόν καταλλήλως διασκευσθέν σχολείον του Συλλόγου…». Το δημοσίευμα της εφημερίδος «ΘΑΡΡΟΣ» το 1899 είναι ξεκάθαρο για την διδασκαλία Μουσικής, παράλληλα με την διδασκαλία Βιολιού που έκανε ο πρώτος φύλακας του Γηπέδου Παναγιώτης Τασσώνης.

«Εκ Σπάρτης. Η φιλαρμονική μας χάρις εις την μέριμναν των συμβούλων και τον ζήλον του αρχιμουσικού βαδίζει επι τα πρόσω, και ελπίζομεν ότι ταχέως θα αποκτήσωμεν αξιόλογον μουσικήν. Συνετέλεσεν εις τούτο κατά το πλείστον το γενναίως προσανεχθέν ποσόν παρά διαφόρων πατριωτών εκ του εξωτερικού, εκτός του προσενεχθέντος υπό των κατοίκων της Σπάρτης…». Δημοσίευμα της εφημερίδος «ΚΑΙΡΟΙ», του Μανιάτη Πέτρου Κανελλίδη, την 22/2/1896.

 ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟΝ

«…Το γυμναστικό κίνημα του Spiess που προωθείται από το πρωσικό κράτος προτείνει τις Ordnungsübungen, δηλ. ασκήσεις έτσι σχεδιασμένες ώστε να προωθούν τη συνήθεια της αυτόματης υπακοής. Εντούτοις, η πιο καθαρή σύνδεση φυσικής αγωγής και στρατιωτικής προετοιμασίας παρατηρείται στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο αποτέλεσε και το πρότυπο για την μετά το 1880 σχετική νομοθεσία στην Ελλάδα…». Βλέπε Γυμναστικά και αθλητικά σωματεία (1870-1922).

Η Γαλλική αθλητική σκέψη είχε και μια αρχιτεκτονική πρόταση. Την κατασκευή δηλαδή Γυμναστηρίων με συγκεκριμένη  μορφή, την οποίαν υιοθέτησε το ελληνικό αθλητικό κίνημα και κατασκεύασε πρώτα το γυμναστήριο το 1893 του Εθνικού Γ.Σ. Αθηνών, το επονομαζόμενο και «Φωκιανού» στη μνήμη του σπουδαίου Γυμναστή, αφού ο Ιωάννης Φωκιανός (Αθήνα, 1845 – Αθήνα, 1896) υπήρξε ένας από τους πρώτους Έλληνες γυμναστές, συγγραφέας αθλητικών βιβλίων και σημαντικός παράγοντας του ελληνικού αθλητισμού από τη δεκαετία του 1870 και έως το τέλος του 19ου αιώνα. Αργότερα ο τύπος αυτός διαδόθηκε, η Καλαμάτα και η Σπάρτη τον κατασκεύασαν.

4.     

Το παλαιό Γυμναστήριο του Σπαρτιατικού.

Το Γυμναστήριο του Μεσσηνιακού το 1909

Ο Μεσσηνιακός Γ.Σ. αντιμετώπισε αρχικά προβλήματα με την κατασκευή «κλειστού» γυμναστηρίου, όμως τα έτη 1904-5 έγινε η εφικτή η κατασκευή του, στο τύπο «Φωκιανού» και Σπαρτιατικού και αυτό βεβαιώνεται από την αποδελτίωση είδησης της 30/10/1905, που έχει κάνει ο Ηλίας Μπιτσάνης,  στην οποία γράφτηκε πως «ο κ. Πρόεδρος (Δαζέας Μάρκος, πρόεδρος του Μεσσηνιακού) ανεκοίνωσεν ότι επειδή η επί μακρόν χρόνον μετέωρος κατάστασις του Συλλόγου δι΄ έλλειψιν γυμναστηρίου δεν επέτρεψεν την κανονικήν λειτουργίαν των διατάξεων του καταστατικού… φρονεί ότι ήδη ότε ο Σύλλογος απέκτησεν ίδιον γυμναστήριον, ελαχίστων ακόμη δαπανών δεόμενον…».

 ΕΚΔΡΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ

Στα πλαίσια της φιλίας που πάντα υπήρχε μεταξύ της Σπάρτης και της Καλαμάτας, υπήρξαν πολλές επισκέψεις που δυνάμωσαν την φιλία τους. Σταχυολούνται δύο από παλαιότερες που διαθέτομε :

5.      Στις 3/4/1903 διαβάζομε στην καλαματιανή εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ» : ΠΡΟΑΓΓΕΛΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΕΚ ΣΠΑΡΤΗΣ. Συμπολίτης ημών έλαβεν επιστολήν εκ Σπάρτης, απευθυνθείσα αυτώ υπό του αυτόθι υπάρχοντος ομίλου φιλάθλων, ζητούντος πληροφορίας περί της ημέρας καθ’ ήν θα ανεχώρουν εντεύθεν οι εμποροϋπάλληλοι  Αθηνών, ως και οι περί του δυνατού της ξενίας και διαμονής ενταύθα ογδοήκοντα εκδρομέων του Συλλόγου, αφικνουμένων εις την πόλιν ημών την Τετάρτην της Διακαινησίμου. Το προς ό απετάθησαν πρόσωπον, έσπευσε να παράσχη τας ζητηθείσας πληροφορίας, γνωρίσαν ότι υπάρχει ενταύθα Γυμναστικός Σύλλογος συγγενέστατον έχων προορισμόν μετά του εκδρομέως ομίλου.

Στις 4/5/1932, πληροφορούμαστε από την εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ» Καλαμάτας πως η ποδοσφαιρική ομάδα του Μεσσηνιακού (η οποία τότε ήταν στις δόξες της) επισκέφθηκε την Σπάρτη και έδωσε φιλικούς πασχαλινούς αγώνες. Την πρώτη μέρα νίκησε με 1-0 τον Πανλακωνικόν (…ενισχυθέντα και δι΄ άλλων ικανοτάτων παικτών…» ενώ την επόμενη ηττήθηκε από τον Πανκροκεατικό 1-0 και ακολούθως ενίκησε με 2-1 την Άμιλλαν Σπάρτης, κατόπιν «ενός τεχνικού και συνδυασμένου αγώνος».

 ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΙΒΟΥ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

6.      Α. Στις 31/5/1925 έγιναν οι πρώτοι αγώνες από μια σειρά μεταγενέστερων Στίβου, οι οποίοι ονομάστηκαν Παμπελοποννησιακοί. Το 1925 έγιναν με αθλητές από τους δύο νομούς ανεξαρτήτων συλλόγων. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν ως «πολεμικό ανακοινωθέν».

Τα μετέπειτα χρόνια 1937 στην Πάτρα και 1938 και 1939 στην Καλαμάτα, διεξήχθησαν Παμπελοποννησιακοί αλλά και άλλοι αγώνες μεταξύ του Μεσσηνιακού και άλλων Σωματείων της Πελοποννήσου, σταθεροί δε στην συμμετοχή τους υπήρξαν πάντα ο Μεσσηνιακός Γ.Σ. και ο Σπαρτιατικός Γ.Σ.

Από την μελέτη του Ηλία Μπιτσάνη «100 ΧΡΟΝΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ''ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΥ'' αντιγράφονται όλα τα παρακάτω :

Β. Οι Α' Πελοποννησιακοί αγώνες γίνονται στην Πάτρα στις 13 Σεπτεμβρίου του 1937. Στους αγώνες παίρνουν μέρος ο Μεσσηνιακός, η Παναχαϊκή, ο Σπαρτιατικός και η Ελλάς Βέλλου (Κορινθία).

Στην τελική βαθμολογία πρώτη ήρθε η ομάδα της Παναχαϊκής με 72 βαθμούς, δεύτερος ο Μεσσηνιακός με 47 Βαθμούς, τρίτος ο Σπαρτιατικός με 35 βαθμούς και τελευταία η Ελλάς Βέλλου με 21 βαθμούς.

Γ. Η μεγάλη στιγμή για τον κλασσικό αθλητισμό της Μεσσηνίας, ήταν η τέλεση των Β'  Πελοποννησιακών αγώνων στην Καλαμάτα στα τέλη Μαΐου του 1938. Η πόλη βρίσκεται σε συναγερμό, η συμμετοχή του κόσμου μεγάλη, τα καταστήματα και τα σπίτια είχαν σημαιοστολιστεί και η εκτός συναγωνισμού συμμετοχή σrους αγώνες του Ολυμπιονίκη Μάντικα και των πρωταθλητών Παπαγεωργίου και Θάνου αποτελεί μαγνήτη.

Στους αγώνες παίρνουν μέρος ο Μεσσηνιακός, η Παναχαϊκή Πατρών, η Ελλάς και ο Διαγόρας Βέλλου, ο Ηρακλής Πύργου, ο Σπαρτιατικός, ο Γυμναστικός Σύλλογος Γυθείου και ο Παντριφυλιακός Γυμναστικός Σύλλογος Κυπαρισσίας.

Μέρος της παράταξης των αγωνισθέντων Σωματείων. Εικονίζεται η ομάδα του Σπαρτιατικού με την σημαία της. Από το αρχείο των απογόνων του αθλητή του Μεσσηνιακού Κωνσταντίνου Κουρκουτά που πήρε μέρος στους αγώνες αυτούς πρωτεύσας, σκοτώθηκε στην μάχη των Αμαράντων Κιλκίς στις 8/4/1941.

Η τελική βαθμολογία διαμορφώθηκε ως εξής: Μεσσηνιακός 103, Παναχαϊκή 91, Βέλλο 81, Σπαρτιατικός 56, Παντριφυλιακός 21, Γ. Σ. Γυθείου 17, Ηρακλής Πύργου 3.

Δ. Η τέλεση των  αγώνων  και η νίκη  του  Μεσσηνιακού  σκόρπισαν ενθουσιασμό.  Νέοι αγώνες οργανώνονται στην Καλαμάτα από τον Μεσσηνιακό «με εντολή του υπουργείου Παιδείας» στις 16 Οκτωβρίου 1938. Ονομάσθηκαν αγώνες στίβου Νότιας  Πελοποννήσου  και πήραν μέρος σε αυτούς και ο Άρης Τριπόλεως (για πρώτη φορά), ο Σπαρτιατικός και ο Γ. Σ. Γυθείου. Ο Μεσσηνιακός εμφανίζεται με ελλείψεις, ενώ ο Άρης Τριπόλεως  ''νεοφώτιστος"  σε αγώνες έχει κάνει ειδική προετοιμασία με προκριματικούς αγώνες μεταξύ αθλητών από όλη την Αρκαδία,  για να συγκροτήσει την  ομάδα του.

Ε. Οι  Γ' Πελοποννησιακοί, είναι οι τρίτοι και τελευταίοι αγώνες στίβου που έγιναν πριν τον πόλεμο. Αρχικά είχαν προγραμματισθεί να γίνουν στη Σπάρτη, φαίνεται όμως ότι δεν υπήρχε πρόσφορος αθλητικός χώρος και γίνονται πάλι στην Καλαμάτα.

"Ατραξιόν" των αγώνων η συμμετοχή των πρωταθλητών Ελλάδας Σκιαδά, Κυριακούλη και Παλαμιώτη.
Στους  αγώνες που γίνονται στις  28 και 29 Μαΐου 1939, παίρνουν  μέρος ο Μεσσηνιακός, ο Ηρακλής Πύργου, ο Γ. Σ. Γυθείου, ο Σπαρτιατικός  και η Παναχαϊκή:

Μέρος της παράταξης των αγωνισθέντων Σωματείων το 1939. Φωτογραφία από τα Γ.Α.Κ. Νομού Μεσσηνίας.

Στη γενική βαθμολογία 1) Μεσσηνιακός Γ.Σ 138 βαθμούς 2) Παναχαϊκή Α.Ε.136, 3) Σπαρτιατικός Α.Ο. 84 4) ΑΟ Γυθείου 68 και Γ.Σ. Πύργου 17

Ο Μεσσηνιακός και ο Σπαρτιατικός σταμάτησαν την δράση τους την περίοδο 1940-1950 και μετά σταδιακά ξεκίνησαν την προσφορά τους προς το κοινωνικό σύνολο. Από το 1950 και μετά εκατοντάδες υπήρξαν οι εκδηλώσεις που πήραν μέρος και θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο για να αναδειχθούν. Σήμερα ο Σπαρτιατικός διαθέτει 4 αθλητικά τμήματα (Στίβου, Ποδηλασίας, μπάσκετ και Βόλεϊ) ενώ ο Μεσσηνιακός 3 (Στίβου, Ποδοσφαίρου και Βόλεϊ Γυναικών).

Αυτό όμως που θα πρέπει να κρατήσει ο αναγνώστης του παρόντος είναι πως τα δύο ιστορικά Σωματεία δεν είναι άψυχα διότι οι άνθρωποι που τα αποτελούν αναγνωρίζουν πως η αλληλοεκτίμησή τους σφυρηλατήθηκε μέσα  από κοινούς αγώνες και κοινές δυσκολίες.  

Ευχή του γράφοντος να οργανωθούν τον Οκτώβριο 2026 κοινοί αγώνες Στίβου και να οργανώνονται ετήσια σε Καλαμάτα και Σπάρτη.-